Zioła moczopędne – 10 propozycji ziół, przygotowanie naparów

Zioła moczopędne mogą pomóc w złagodzeniu wielu dolegliwości – zwłaszcza tych związanych ze schorzeniami nerek i dróg moczowych. Wraz z moczem usuwają toksyny i zbędne produkty przemiany materii, działają rozkurczowo oraz antybakteryjnie. Poznajcie 10 propozycji ziół, które zadbają o prawidłowe funkcjonowanie Waszego układu moczowego.

Kwiaty mniszka lekarskiego w szklance

Zioła moczopędne – kiedy stosować? 

Zioła moczopędne najlepiej stosować wewnętrznie w formie naparu – częstotliwość jego spożywania i sposób wykonania opisaliśmy pod każdym ziołem. Należy pamiętać, że decydując się na kurację ziołową, musimy uzbroić się w cierpliwość oraz zadbać o regularność.

Przy stosowaniu kuracji ziołowej warto pamiętać o odpowiednim nawodnieniu organizmu. Zaleca się wypijanie minimum 1,5 litra płynów dziennie. Do grona ziół moczopędnych należą: brzoza brodawkowata, mniszek lekarski, pokrzywa, perz właściwy, ziele skrzypu polnego, fiołek trójbarwny, nawłoć pospolita, lubczyk, jałowiec pospolity, czarny bez.

Wskazania do stosowania ziół moczopędnych:

  • choroby nerek,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • obrzęki różnego pochodzenia,
  • zatrzymywanie wody w organizmie (zaburzenia hormonalne),
  • zapalenie pęcherza,
  • zapalenie dróg moczowych,
  • stany zapalne dróg moczowych.

Uwaga: Nie wszystkie zioła moczopędna są bezpieczne dla kobiet w ciąży, dlatego pod każdym z ziół zamieściliśmy informacje o przeciwskazaniach. 

Zioła moczopędne – brzoza brodawkowata

Brzoza pod postacią pączków i liści wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego, działa moczopędnie, oczyszczając organizm i wypłukując osad z nerek. Wzmacnia mechanizmy odpornościowe w organizmie, działa antyseptycznie, koi podrażnioną skórę i dba o kondycję włosów, ograniczając również ich wypadanie. Dodatkowo wywiera pozytywny wpływ na stawy i kości – łagodzi ból. 

Napar z pączków brzozy: Przed wykonaniem naparu pączki należy zmielić. Następnie 2 łyżki stołowe wsypać do garnka i zalać 2 szklankami wrzącej wody. Napar przykryć i odstawić na około 30 minut. Po przecedzeniu stosować po pół szklanki 4 razy dziennie. Napar nadaje się również do użytku zewnętrznego – można nim przemywać skórę lub wykonywać okłady na zmęczone oczy. 

Napar z ciętych liści brzozy: Liście rozdrobnić, 1 stołową łyżkę wsypać do naczynia. Następnie zalać szklanką wrzącej wody, przykryć i parzyć przez 15 minut. Spożywać po pół szklanki, najlepiej 3-4 razy dziennie między posiłkami. 

Napar z mielonych liści brzozy: 1 łyżeczkę mielonych liści należy zalać niewielką ilością ciepłej, ale nie wrzącej wody. Odczekać do wystudzenia i wypić napar razem z osadem. Spożywać 2 razy dziennie. 

Uwaga: Brzoza nie jest zakazana dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, ale przed rozpoczęciem ziołowej kuracji warto skonsultować się z lekarzem. 

Uwaga: Brzozy nie powinno się stosować podczas terapii przeciwwirusowych. 

Zioła moczopędne – mniszek lekarski

Mniszek lekarski występuje w polskim krajobrazie – w ogrodach, na łąkach, trawnikach. Od średniowiecza wykorzystywany był w medycynie. Do jego właściwości prozdrowotnych należą: działanie moczopędne, sprzyjające oczyszczaniu organizmu z toksyn i pozostałości produktów przemiany materii, wspomaganie pracy wątroby i pracy woreczka żółciowego, łagodzenie objawów niestrawności, poprawa trawienia, wpływ na mikroflorę jelitową.  

Napar z ziela: 1-2 łyżeczki ziela należy zalać szklanką wrzącej wody, a następnie parzyć pod przykryciem przez około 20-30 minut. Potem odcedzić i wypić. Napar z ziela można spożywać maksymalnie 3 razy dziennie. 

Napar z kwiatu: 1-2 łyżki stołowe kwiatów zalać szklanką wrzącej wody i odstawić na 30 minut. Parzyć pod przykryciem i odcedzić. Spożywać maksymalnie 3 razy dziennie. 

Napar z korzenia: 1 łyżkę stołową korzenia wsypać do garnka, zalać szklanką wody i doprowadzić do wrzenia. Gotować na wolnym ogniu przez około 10 minut. Napar z korzenia spożywać maksymalnie 3 razy dziennie po jednej szklance. 

Uwaga: Mniszka lekarskiego nie można stosować wśród kobiet w ciąży, kobiet karmiących piersią, osób chorujących na: wrzody żołądka, niedrożność dróg żółciowych, zapalenie żołądka.

Sprawdź: Miód z mniszka – właściwości, zastosowanie, przepis na miód mniszkowy

Zioła moczopędne – pokrzywa

Moczopędny napar z pokrzywy w szklance na stole
Moczopędny napar z pokrzywy

Pokrzywa była wykorzystywana w celach medycznych już od starożytności. Zarówno liście, jak i jej korzeń regulują pracę układu moczowego, działają moczopędnie, zapobiegają odkładaniu się złogów w nerkach. U mężczyzn z powiększoną prostatą pokrzywa łagodzi ból związany z oddawaniem moczu i zmniejsza parcie na pęcherz. Zioło stymuluje również przemianę materii i poprawia kondycję skóry, włosów oraz paznokci.

Napar z korzenia pokrzywy: 3 łyżki stołowe wsypać do garnka i zalać 3 szklankami wody. Następnie gotować pod przykryciem przez około 5 minut. Wypijać 1 szklankę naparu, najlepiej 3 razy dziennie. 

Napar z liści: 1-2 łyżki stołowe pokrzywy zalać wrzącą wodą i parzyć pod przykryciem przez 15 minut. Wypijać po szklance naparu 2-4 razy dziennie. 

Napar z mielonych liści pokrzywy: 0,5 łyżeczki liści w postaci mielonej zalać niewielką ilością ciepłej wody. Następnie wystudzić i wypić napar razem z osadem. Spożywać 3-4 razy dziennie. 

Uwaga: Pokrzywa nie jest bezpieczna dla kobiet w ciąży – może wywołać poronienie. 

Uwaga: Osoby chorujące na schorzenia nerek powinny skonsultować się z lekarzem. 

Zioła moczopędne – perz właściwy 

Perz właściwy stosowany jest już od starożytności w celu pobudzenia pracy nerek i usunięcia z nich złogów. Determinuje on prawidłową przemianę materii, oczyszcza organizm, wpływa na pracę jelit i mikroflorę jelitową, zwiększa wydzielanie żółci. Może również poprawić kondycję skóry, paznokci i włosów. 

Napar: 2 łyżki stołowe ciętego kłącza włożyć do garnka i zalać 2 szklankami wody. Następnie doprowadzić do wrzenia i gotować przez 10 minut. Odstawić na 30 minut. Spożywać po pół szklanki naparu.

Uwaga: Perzu właściwego powinny unikać kobiety w ciąży oraz karmiące piersią.

Zioła moczopędne – ziele skrzypu polnego

Ziele skrzypu polnego znane jest przede wszystkim ze swojego zastosowania w celu poprawienia kondycji włosów, skóry i paznokci. Dzięki zawartości krzemu jest też wsparciem dla odpowiedniej mineralizacji kości. Substancje moczopędne stymulują pracę nerek i pęcherza, a także wspomagają wypłukiwanie osadu z nerek. 

Napar: Łyżkę stołową ziela wsypać do garnka i zalać szklanką wrzącej wody. Następnie gotować na małym ogniu przez 10-15 minut. Po przecedzeniu wypijać 2-3 razy dziennie po szklance naparu, najlepiej między posiłkami. 

Napar z mielonego ziela: 1 łyżeczkę zalać niewielką ilością ciepłej wody. Po ostudzeniu wypić napar razem z osadem. Stosować 3 razy dziennie. 

Uwaga: Ziele skrzypu polnego nie jest wskazane dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. 

Uwaga: Inne przeciwskazania do kuracji pokrzywą to: niewydolność nerek, cukrzyca, choroby serca, niedobór potasu. 

Uwaga: Skrzypu nie powinno się łączyć z: alkoholem, plastrami nikotynowymi, suplementami diety zawierającymi lit, lekami na arytmię serca. 

Zioła moczopędne – fiołek trójbarwny (bratek)

Kwiaty w wazonie fiołek trójbarwny
Bratek działa moczopędnie i reguluje pracę jelit

Fiołek trójbarwny określany jest potocznie bratkiem. Działa moczopędnie – przyspiesza oczyszczanie organizmu, wpływa na układ pokarmowy, reguluje pracę jelit, korzystnie oddziałuje na układ oddechowy, wykazując działanie wykrztuśne i jednocześnie łagodzące kaszel.

Fiołek trójbarwny pomaga w walce z trądzikiem – stosowany zewnętrznie wywiera wpływ na kondycję skóry – łagodzi i zmniejsza zmiany trądzikowe, a także wysypki na tle alergicznym. Dodatkowo koi zmęczone oczy. 

Napar: 1-2 łyżeczki ziela zalać wrzącą wodą i następnie parzyć przez około 15-20 minut. Zimny napar można stosować zewnętrznie – warto przemywać nim skórę lub wykonywać okłady np. na zmęczone oczy. 

Uwaga: Bratka nie powinny stosować kobiety w ciąży i kobiety karmiące piersią. 

Uwaga: Napar z fiołka trójbarwnego może wywoływać nudności.

Zioła moczopędne – nawłoć pospolita

Łacińska nazwa rodzajowa nawłoci oznaczała „łączyć”, co odnosiło się do wykorzystania zioła w użytku zewnętrznym – do przemywania ran, oparzeń, płukania gardła. Współcześnie nawłoć pospolita stosowana jest głównie wewnętrznie, działając na nasz organizm od środka. Zioło dba o układ moczowy – działa moczopędnie, usuwając złogi, i wspiera ten układ w walce z infekcjami. Pobudza również pracę jelit i trawienie, pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi.

Napar z ziela ciętego: 1 łyżkę stołową nawłoci zalać szklanką wrzącej wody i parzyć pod przykryciem 15-20 minut. Po przecedzeniu spożywać 2 razy dziennie. Ostudzony napar nadaje się do użytku zewnętrznego – w celu przemywania ran, oparzeń, zmian trądzikowych, a także w celu płukania gardła i jamy ustnej. 

Napar z ziela mielonego: 1 łyżeczkę nawłoci zalać gorącą wodą, a potem ostudzić i wypić całość wraz z osadem. Stosować 2 razy dziennie.

Uwaga: Nawłoć nie jest zalecana dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, a także dla osób chorujących na przewlekłą niewydolność nerek. 

Zioła moczopędne – lubczyk

Lubczyk jest zazwyczaj stosowany w kuchni, lecz mało kto wie, że pomoże również na dolegliwości związane z układem moczowym, wpłynie na pracę nerek, usunie obrzęki i nadmiar wody w organizmie, a także ukoi wzdęcia i problemy trawienne. Dzięki właściwościom rozkurczowym łagodzi bóle menstruacyjne, reguluje również cykl miesiączkowy.

Napar: 1 łyżkę korzenia lubczyku zalać szklanką wrzącej wody, a następnie parzyć pod przykryciem przez 15 minut. Po odcedzeniu spożywać 2-3 razy dziennie.

Uwaga: Lubczyk nie jest bezpieczny dla kobiet w ciąży – może wywołać poronienie. 

Uwaga: Korzeń lubczyku może wywoływać wysypkę po kontakcie skóry ze słońcem (fotodermatoza).

Zioła moczopędne – jałowiec pospolity

Jałowiec pospolity stosowany jest jako zioło moczopędne już od czasów antycznych. Działa odkażająco na układ moczowy i wspomaga organizm w walce z infekcjami układu moczowego. Pobudza apetyt, wspomaga trawienie – pobudza wydzielanie żółci oraz soków trawiennych.

Napar z owoców jałowca pospolitego: 1 łyżeczkę owoców zalać szklanką wrzącej wody. Parzyć przez 10 minut, odcedzić i stosować w trakcie lub po posiłku.
Uwaga: Jałowca nie powinny stosować kobiety w ciąży, kobiety karmiące piersią, osoby z marskością wątroby, osoby cierpiące na stany zapalne nerek, stany zapalne układu pokarmowego. 

Zioła moczopędne – czarny bez

Czarny bez występuje w postaci ciętego kwiatu, suszonych owoców oraz kory. Znany jest przede wszystkim z działania moczopędnego i napotnego, a także pobudza pracę jelit i wspiera naturalną odporność organizmu. Z kwiatu czarnego bzu sporządza się nalewki i syropy. 

Napar z kwiatu czarnego bzu: 1 łyżkę stołową kwiatów zalać szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem przez około 10-15 minut. Po przecedzeniu pić szklankę ciepłego naparu 2-3 razy dziennie.

Napar z owoców czarnego bzu: 1-2 łyżeczki suszonych owoców zalać wrzącą wodą. Potem przykryć i parzyć przez 10-15 minut. Napar wypijać 2-3 razy dziennie.

Napar z kory czarnego bzu: 1-2 łyżeczki kory wrzucić do garnka, zalać szklanką wody i gotować na małym ogniu przez 5-10 minut. Następnie napar pozostawić do ostudzenia na 15 minut, przecedzić i wypić. Stosować 1-2 razy dziennie.

Uwaga: Czarny bez nie jest przeznaczony dla kobiet w ciąży i karmiących piersią. 

Uwaga: Napar z kory czarnego bzu nie jest zalecany dla osób chorujących na niewydolność nerek. Zbyt duże ilości naparu mogą wywoływać nudności i wymioty. 

 

 

 

 

Bibliografia

H. Różański, Charakterystyka najważniejszych urotropica i ich zastosowanie w fitoterapii chorób układu moczowego (dostęp online) http://espz.pl/materialy/urotropica.pdf

J. Baraniak, M. Kania-Dobrowolska, Działanie moczopędne wybranych surowców roślinnych, Postępy Fitoterapii, 20(3), 2019 (dostęp online) http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2019/10/pf_2019_03_05.pdf

H. Różański, Ł. Bobak, T. Trziszka, Znaczenie nawłoci (Solidago) w fitoterapii, Herbalism, 1(2), 2016 (dostęp online) https://apcz.umk.pl/HERB/article/view/HERB.2016.013/23807

K. Jakubczyk, K. Janda, S. Szkyrpan, I. Gutowska, J. Wolska, Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.) – charakterystyka botaniczna, biochemiczna i właściwości prozdrowotne, Pomeranian Journal of Life Sciences, 61(2), 2015 (dostęp online) https://www.researchgate.net/profile/Katarzyna-Janda-Milczarek/publication/306272352_POKRZYWA_ZWYCZAJNA_URTICA_DIOICA_L_-_CHARAKTERYSTYKA_BOTANICZNA_BIOCHEMICZNA_I_WLASCIWOSCI_PROZDROWOTNE/links/584e835908aecb6bd8ce7164/POKRZYWA-ZWYCZAJNA-URTICA-DIOICA-L-CHARAKTERYSTYKA-BOTANICZNA-BIOCHEMICZNA-I-WLASCIWOSCI-PROZDROWOTNE.pdf

B. Waszkiewicz-Robak, E. Biller, Właściwości prozdrowotne czarnego bzu, Problemy Higieny i Epidemiologii, 99(3), 2018 (dostęp online) http://phie.pl/pdf/phe-2018/phe-2018-3-217.pdf