Relacja z osobą z borderline
Osoba cierpiąca na zaburzenie osobowości typu borderline musi mierzyć się ze swoimi zmianami nastrojów, brakiem stabilności, skłonnością do zachowań impulsywnych i autodestrukcyjnych. Większości społeczeństwa trudno jest zrozumieć, co czuje, co myśli i z czym się boryka na co dzień. Do tego dochodzą problemy z komunikacją. Dlatego też szczególnie ważne jest wsparcie ze strony najbliższych, czyli rodziny, partnera lub przyjaciół.
Człowiek z borderline najbardziej obawia się porzucenia, nawet tego wyimaginowanego, które kształtuje się jedynie w jego głowie. Będąc więc kimś bliskim dla borderline, trzeba mieć na uwadze, że w gorszych chwilach mogą pojawić się szantaże emocjonalne, groźby mówiące o samookaleczeniu czy samobójstwie. To wszystko wynika z tego, że osoba chora boi się samotności i pozostania samemu w tzw. poczuciu wewnętrznej pustki, które często doprowadza do rozwoju depresji i zaburzeń lękowych. Awantury zazwyczaj pojawiają się nagle, np. na skutek jakiejś błahostki, na którą zapewne większość osób nie zwróciłoby uwagi na co dzień.
Sprawdź: Mężczyzna z borderline – jak zachowuje się mężczyzna z osobowością z pogranicza?
Bliscy a osoba z borderline
Powinniśmy również wiedzieć, że nawet przy silnych chęciach do zmiany, nie da się nagle wyleczyć z zaburzenia osobowości. Do tego potrzebny jest przede wszystkim czas, odpowiednio dobrana psychoterapia, w niektórych przypadkach również farmakoterapia. W tym czasie bliscy powinni być przede wszystkim wsparciem i odznaczać się dojrzałością, cierpliwością oraz empatią – w końcu osoba z borderline nie wybrała sama takiego losu i tak jak każdy człowiek, potrzebuje ciepła, czułości i choć odrobiny zrozumienia.
Przeczytaj: Czy można zdiagnozować borderline u dziecka? Wyjaśniamy
Jak żyć z osobą z borderline? 8 wskazówek
Bliscy osób zmagających się z borderline często czują odpowiedzialność nie tylko za swoje uczucia, ale również za chorego. Wówczas zatracają poczucie własnej wartości, wręcz współuzależniają się, nie wiedząc, kim w rzeczywistości są. Nie można więc pozwolić na to, aby życiem rządziło poczucie bezradności, smutek i złość.
1. Korzystaj z pomocy psychologicznej
Będąc w relacji z borderline, warto samemu również skorzystać z pomocy specjalisty. Dlaczego? Przede wszystkim nauczysz się prawidłowych reakcji na impulsywne zachowania, dowiesz się, jak możesz pomóc, jak ułatwić choremu powrót do normalności.
Ważną kwestią jest również prawidłowa komunikacja i myślenie o swoich emocjach i uczuciach. Z tym wszystkim pomoże Ci się uporać psychiatra lub psycholog. Jesteś wsparciem osoby z zaburzeniem osobowości, ale pozwól na to, żeby i Tobie ktoś pomógł i wsparł Twoje działania.
Dobrym wyborem będzie również dołączenie do grup wsparcia dla członów rodziny osób z borderline. Spotkanie z innymi, którzy przechodzą przez te same trudności, i podzielenie się osobistymi przeżyciami może pomóc w poukładaniu emocji, takich jak żal czy złość.
2. Nie obwiniaj się
Bliscy osoby z borderline często są zbyt wrażliwi i empatyczni, co oznacza, że wchłaniają w siebie emocje towarzyszące choremu. Starają się ofiarować jak największe pokłady miłości, wsparcia, troski i chcą zrozumieć, co się dzieje w głowie bliskiego. Niestety, w większości przypadków nawet największe zaangażowanie nie będzie w stanie diametralnie wpłynąć na zmianę w zachowaniu osoby z borderline – nic tutaj nie pomoże tak dobrze, jak pomoc specjalisty i uczestniczenie w psychoterapii. Ważne jest, abyś to Ty nie obwiniał się za to, że za mało się starasz czy za mało robisz.
3. Wyznaczaj granice
Bycie najbliższą osobą dla borderline nie oznacza, że musisz być na każde zawołanie. Nie chodzi tutaj o izolowanie się, tylko o wyznaczanie granic. Pamiętaj, że Ty również masz swoje obowiązki, zajęcia, pasje i emocje. Żyjesz własnym życiem i nie możesz pozwolić na to, aby całkowicie podporządkować je osobie chorej. Wówczas oboje będziecie nieszczęśliwi, co odbije się na Waszej relacji.
Nie pozwól, aby wyzwiska i obwinianie Cię było na porządku dziennym. Ty też masz swoje uczucia i możesz wyznaczyć granicę, że np. nie będziesz kontynuować rozmowy czy kłótni, która oparta jest na przemocy psychicznej, a nawet w skrajnych sytuacjach na przemocy fizycznej.
4. Bądź zdrowym wsparciem
Ta wskazówka powiązana jest z poprzednią, czyli z wyznaczaniem granic. Zdrowe wsparcie nie oznacza wsparcia 24 godziny na dobę, wyręczania czy bycia na zawołanie. Zdrowe wsparcie to powtarzanie osobie z borderline, że w nią wierzysz, że terapia zacznie działać i przy odrobinie cierpliwości nauczy się panować nad własnymi emocjami i reakcjami.
Złym rozwiązaniem jest mieszanie swoich uczuć z uczuciami osoby chorej – ważne jest również zaspokajanie własnych potrzeb.
5. Unikaj awantur i konfliktów
Osoby zmagające z zaburzeniem osobowości typu borderline często celowo prowokują i rozpoczynają kłótnie. Jeżeli zauważą, że bliski nie reaguje na ich zaczepki i prowokacje, wówczas mogą stać się bardziej agresywne. Jednak mimo wszystko rozmowa w złości lub w nerwach, zwłaszcza o poważnych tematach, związku i relacji, jest złym wyjściem. Jeśli i Ty posuniesz się zbyt daleko, zaczniesz krzyczeć czy stosować wyzwiska, wówczas jeszcze bardziej skrzywdzisz osobę z borderline, a sobie zafundujesz poczucie winy.
6. Nie zmuszaj borderline do leczenia
Zaburzenie osobowości typu borderline ma wiele twarzy – każdy chory może wykazywać inne cechy i zachowania. Dlatego też tak ważna jest pomoc specjalistyczna i prawidłowe postawienie diagnozy. Jednak w sytuacji, gdy chory nie chce pomocy i nie chce uczestniczyć w sesjach terapeutycznych, to nie powinieneś go zmuszać. Terapia nic nie da, jeżeli osoba z borderline nie będzie chciała sama się zmienić. Musi dojrzeć do tego ważnego kroku i zobaczyć, że może nad sobą zapanować, jeśli da szansę psychoterapii.
Specjalistyczne leczenie na siłę nie ma sensu. Zamiast namawiać na uczestnictwo w terapii, możesz sam pokazywać bliskiej osobie, że istnieją sposoby na radzenie sobie ze stresem i ze skrajnymi emocjami, np. poprzez popularne techniki relaksacyjne.
7. Zadbaj o prawidłową komunikację
Komunikacja jest podstawą właściwie każdej relacji międzyludzkiej. W przypadku związku z osobą z zaburzeniem osobowości z pogranicza komunikowanie może stać się szczególnie trudne. Osoby z borderline mają problemy ze zrozumieniem niektórych komunikatów, np. nie są w stanie odpowiednio odczytywać ludzkiej mowy ciała. Jaki jest klucz do dobrej komunikacji? Przede wszystkim słuchanie.
Dobry słuchacz bardziej skupia się na emocjach niż na przekazie słownym. Nawet jeżeli od początku rozmowy wiesz, że to, co mówi borderline, jest irracjonalne, to i tak wysłuchaj, co ma do powiedzenia. Natomiast trudne rozmowy nie powinny być poruszane w silnych emocjach.
8. Pokaż, że istnieje życie poza zaburzeniem osobowości
Twojego życia i życia osoby z borderline nie definiuje jedynie zaburzenie osobowości. Każdy może mieć swoje pasje, znajomych, odkrywać nowe zainteresowania. Warto więc odrywać uwagę borderline od tematów związanych z chorobą i przenosić konwersację na tematy lekkie, a także zachęcać do wspólnego spędzania czasu poza domem, do spełniania marzeń czy szukania hobby.
Bibliografia
L. Bakiera, A. Czarnecka, Komunikacja interpersonalna kobiet z zaburzeniem osobowości typu borderline w związkach kohabitacyjnych, Człowiek i Społeczeństwo nr 50, 2020
https://emocje.pro/jak-zdrowo-reagowac-zachowania-osoby-borderline/
https://emocje.pro/zwiazek-borderline-kochac-zachowac-rownowage/
http://zaburzeniaemocjonalne.pl/jak-zyc-z-osoba-z-borderline/
