Czym jest introwersja?
Słowo „introwersja” w języku łacińskim oznacza zwracać się do wewnątrz. Termin ten wprowadził Carl Gustav Jung w ramach badań nad temperamentem. Obok ekstrawersji introwersja to podstawowy typ ludzkiej osobowości.
Jakie są cechy introwertyka?
Osoba introwertyczna czerpie energię od wewnątrz. W praktyce oznacza to, że introwertyk najlepiej odpoczywa w ciszy, spokoju oraz w samotności. Wykazuje skłonności do autorefleksji, jest kreatywny, lubi rozrywki intelektualne (np. czytanie książek, rozwiązywanie krzyżówek).
Introwertyk naprawdę akceptuje i lubi samotność, stroni natomiast od zatłoczonych miejsc publicznych, głośnych koncertów czy innych imprez masowych.
Introwertyk jest ostrożny w zawieraniu nowych znajomości – nie oznacza to jednak, że boryka się z fobią społeczną. Zazwyczaj ma swoje stałe, wieloletnie grono znajomych, w którym może uchodzić za osobę radosną i otwartą. Natomiast jeżeli przebywa w obcym towarzystwie, to woli aktywnie słuchać i obserwować, niż mówić. Może sprawiać wrażenie wycofanego i nieśmiałego. Ceni sobie dyskusje oparte na logicznej argumentacji i interesujące rozmowy, unika tak zwanych small talków.
Introwertyk a emocje
Introwertyk z uwagi na swoją wrażliwą naturę stara się ukrywać prawdziwe uczucia i emocje. Na co dzień nie jest wylewny, może obawiać się miłości, ponieważ nie chce zostać zraniony. Nie lubi dzielić się swoimi problemami z drugą osobą – woli zmierzyć się z nimi samodzielnie. Osoba introwertyczna nie przepada również za działaniami spontanicznymi – lubi natomiast mieć wszystko zaplanowane.
Introwertyk w związku
Introwertyk również w romantycznej relacji jest raczej powściągliwy w okazywaniu uczuć – zwłaszcza publicznie. Może mieć problem z zawieraniem nowych znajomości, ponieważ nie wychodzi z inicjatywą, nie potrafi flirtować i „czarować” rozmową, a swoje zauroczenia przeżywa potajemnie. Osoba introwertyczna potrzebuje czasu, aby zaufać drugiej osobie i w pełni się przed nią otworzyć. Raczej unika rozmów o swoich uczuciach, a miłość okazuje nie poprzez słowa, a czyny i wsparcie. W czasie kłótni nie ulega silnym emocjom, stara się załagodzić konflikt i wysłuchać.
Co ważne, introwertyk potrzebuje w związku przestrzeni dla siebie, odpoczynku, odrobiny samotności. Jego partnerka lub partner muszą zaakceptować to, że osoba introwertyczna czasami będzie wolała spędzić wieczór samemu w ciszy, na przykład czytając książkę, niż z drugą połówką.
Introwertyk w pracy
Introwertyk ceni sobie zwłaszcza pracę zadaniową oraz indywidualną. Unika natomiast pracy w zespołach, ponieważ najlepiej skupia się w ciszy. Jest opanowany, skrupulatny, dokładny, kreatywny, można na nim polegać, a powierzonych obowiązków nie wypełnia na ostatnią chwilę.
Czym jest ambiwersja?
Ambiwersja to trzeci typ ludzkiej osobowości, obok introwersji i ekstrawersji. Według podziału stworzonego przez Carla Gustava Junga, osobowość introwertyczna oraz osobowość ekstrawertyczna to całkowite przeciwieństwa.
Badacze podkreślali więc, że konieczne jest prowadzenie trzeciego typu osobowości pomiędzy introwersją a ekstrawersją. Za twórcę pojęcia osobowości introwertycznej uważa się Hansa Eysencka – ten angielski psycholog w swoich badaniach wykazywał, że większa część naszego społeczeństwa łączy w sobie cechy zarówno introwertyczna, jak i ekstrawertyczne.
Uwaga: W języku łacińskim słowo „ambo” oznacza „oba”.
Wiemy już, że ambiwersja łączy w sobie cechy charakterystyczne dla dwóch podstawowych typów osobowości. Co ważne, te typowe dla introwertyzmu i ekstrawertyzmu cechy mogą się przeplatać – w zależności od czynników indywidualnych. Oznacza to, że osoba ambiwertyczna w niektórych sytuacjach życiowych może przejawiać zachowania ekstrawertyczne (np. pragnie kontaktu z innymi ludźmi), a następnie zachowania introwertyczne (np. łatwo ulega przebodźcowaniu, przebywając w zatłoczonych miejscach, jest lepszym słuchaczem niż mówcą).
Zapoznaj się: Introwertyk a ekstrawertyk – jakie są różnice?
Jakie są cechy ambiwertyka?
Warto jeszcze podkreślić, że każdy z nas jest jednostką indywidualną, dlatego też omówione niżej cechy mogą, ale nie muszą, dotyczyć osób z osobowością ambiwertyczną.
Ambiwertyk a samotność i spędzanie czasu w towarzystwie
Przyjmuje się, że osoba ambiwertyczna ceni sobie zarówno czas spędzony w ciszy i w samotności, jak i ten w towarzystwie znajomych. W odróżnieniu od osobowości ekstrawertycznej ambiwertyk odpoczywa i „ładuje swoje wewnętrzne baterie” na przykład oddając się rozrywkom intelektualnym i przebywając w zaciszu własnego domu. Zatłoczone miejsca publiczne, koncerty, czy inne imprezy masowe sprawiają, że ambiwertyk może się łatwo przebodźcować i zamiast korzystać z rozrywki, będzie odczuwać silną potrzebę ucieczki do cichego i spokojnego mieszkania – to przybliża go do osobowości introwertycznej. Z drugiej strony ambiwertyk może również odczuwać chęć spotkania się ze znajomymi, ponieważ po dłuższym czasie spędzonym w samotności, potrzebuje rozmowy.
Ambiwertyk a emocje
Ambiwertyk często przejmuje od osobowości introwertycznej skłonność do autorefleksji, a także do planowania i unikania działań impulsywnych. Może nie przepadać za niespodziankami czy spontanicznymi wyjściami.
Według badaczy to właśnie osobowość ambiwertyczna jest najbardziej stabilna emocjonalnie (na tle ekstrawersji i introwersji). Oczywiście, w zależności od sytuacji, ambiwertyk może również ulegać silnym emocjom, jednak na co dzień stawia na zaplanowane i spokojne działania.
Związek z ambiwertykiem
Ambiwertyk może stworzyć szczęśliwą relację zarówno z osobowością ekstrawertyczną, jak i z osobowością introwertyczną. Potrafi być dobrym słuchaczem, a także świetnym mówcą. Nie boi się okazywać swoich uczuć i dzielić się emocjami i przemyśleniami z drugą połówką. Równocześnie służy pomocą i wsparciem, stara się zrozumieć potrzeby partnerki/partnera. Najczęściej unika kłótni, stawiając na opcję pójścia na kompromis.
Ambiwertyk w pracy
Przyjmuje się, że osobowości ambiwertyczne charakteryzują się: pracowitością, sumiennością, chęcią do rozwoju osobistego. Są dość elastyczne – nie obawiają się zmian w pracy, mogą być zarówno cierpliwym i ugodowym szeregowym pracownikiem, jak i upartym i pewnym siebie kierownikiem. Może ich jednak przytłaczać kierowanie dużą grupą.
Bibliografia
S. Y. Georgiev, C. V. Christov, D. Toshkova Philipova, Ambiversion as independent personality characteristic, Activitas Nervosa Superior Rediviva, 2014 (dostęp online) http://www.rediviva.sav.sk/56i3/65.pdf
C. G. DeYoung, L. C. Quilty, J. B. Peterson, Between facets and domains: 10 aspects of the Big Five, Journal of Personality and Social Psychology, 2007 (dostęp online) https://www.jordanbpeterson.com/docs/230/2014/15DeYoung.pdf
https://zwierciadlo.pl/psychologia/529652,1,ambiwertyk--pomiedzy-ekstrawersja-a-introwersja-.read
